Efehan...

Rüyalarımı saymazsak eğer  bana hiç anne diyemedin.  Şu fani dünyada belki de bu kelimeyi senden hiç birzaman duyamayacağım... Ama her yeni gün, aldığın her nefeste, Anne diyemiyor olsan da, bana köküne kadar taaaaa iliklerime kadar anne olduğumu hissettirdin.  İyiki senin annenim Oğlum...  Gülüşü, bakışı ömre bedel Oğlum... 📌Ben en çok Efehan'ın annesi olmayı sevdim🎈 Başta annem ve tüm özel gereksinimli çocuk anneleri olmak üzere, içinde evlat sevgisi barındıran herkesin anneler gününü kutluyorum. (Annesini, evladını kaybetmiş kimseleri üzmemeyi umarak  usulca...) 📌İlk Fotoğraf ilk anneler gününden hastane servisinde.

29 Aralik 2015 oğlumun doğduğu gün Doğar doğmaz yoğun bakıma almışlardı Efehan'ı.24 günlükken kucağıma verip eve gönderdikleri günün ertesinde nöbet geçirip önce solunumu sonra kalbi durmuştu.üstündeki zıbın ve yeleğini yırtıp kalp masaji yaptılar.Sonra 5ay süren yoğun bakım servis arası mekik dokuma.O süreçte düşündüğüm tek şey birgün oğlumda güneşin sıcaklığını,rüzgarın esintisini hissedebilecek mi ?kuşların cıvıltısını duyacak mıydı?Kendi kendime söz verdim.Çıktığında ona yaşıtlarının yaptığı herşeyi yaptıracağım diye. 5 aylıkken çıktığında hemen Ankaraya sonra istanbula götürdük Efehani,çare arıyorduk.Burnunda hortumuyla ilk stüdyo fotosunu da ozaman cektirmistik.3bucuk kiloydu o yüzden yenidoğan fotoğraf çekimi yapmışlardı.Burnundaki hortumunuda photoshopla silip yüzünü pürüzsüzlestirdiler.Ama sadece 1 ay sonra tekrar solunumu durdu.Tekrar yoğun bakım süreci bu sefer daha uzun hemde.Tamamen hastaneden kurtulduğunda 16 aylıktı ve hayatının toplamda 11 ayını yoğun bakım 3...